Nie jesteś zalogowany/-a ZALOGUJ SIĘ lub ZAREJESTRUJ SIĘ
Jesteś tutaj: Corona-Fishing > Artykuły > Dzień Świra.
2012-04-13

Dzień Świra.

220 – moja ulubiona linia autobusu. Do miejsca, w które mnie wiezie najprostszą drogą jest jakieś 8 km. Nic to, wszak linia jest turystyczna i objazdowa, widokowa rzekłbym nawet. Jedzie przez najgłębsze zakamarki miasta i na miejscu wysadzi mnie za jakieś 45 minut. Rozsiadam się więc wygodnie na tylnich siedzeniach, otwieram plecak i odpływam w pudełkach. Tego poślę pod to drzewo za mostkiem, ten jest na tą płyciznę za progiem. O a ten to w sam raz na głębokie zakręty. Operuję w kółeczkach łącznikowych i zbroję nówki sztuki.

Taktyka ustalona, zresztą od zawsze jest taka sama, ale przecież warto, trzeba nawet, powtarzać ją co jakiś. Autobus kołem wpada w jakiś dół i wytrąca mnie z wędkarskich rozmyślań. Dobrze, że już wiosna, słońce jeszcze nieśmiało grzeje, ale chociaż dzień jest dłuższy… Zaraz, zaraz gdzie jest moja wędka ? Jasna cholera… .


portret pstrąg potokowy

W domu jestem dobrze ponad godzinę później, wędka stoi oparta o kąt przedpokoju i nie jestem w stanie oprzeć się wrażeniu, że ma ze mnie niezły ubaw. Bądź poważny – pomyślałem sobie - i nie zdejmuj plecaka, bez niego też nie połowisz. I znowu 220, tym razem obrotówki. Jakże one się kręcą… . Jestem nad wodą, to mój debiut na tym odcinku, do tej pory zawsze go omijałem. Ma około kilometr długości i niczym specjalnie mi nie zawinił, ale zawsze łowiłem albo wyżej albo niżej. Tym razem mam jakiś kaprys i będę łowił właśnie tutaj. Lubię to uczucie, takiej wędkarskiej świeżości i nadziei pokładanej w całkowicie nowych miejscach. W dodatku ładnie tutaj, trzcinowe prostki, kilka klasycznie zalanych drzew i krzewów. Woda z potencjałem ale wędkarsko jakoś bez rezultatu. Czas leci nieubłaganie, ale do zmierzchu jeszcze trochę zostało. Idę w dół, podeptam trochę po wczorajszych śladach. Dzień wcześniej sumiennie z kumplem obłowiłem ten teren, jednak również bez przyzwoitych rezultatów. Wygrzebałem z pudełka jakiegoś malucha i cisnąłem nim w dziurę pod drzewem. Klasyczna miejscówka, książkowa. Książkowo zachowuje się też łowca. Klęczę na piasku, oddycham nieśmiało, nawet kołowrotkiem kręcę jakby ciszej. Minęło jakieś 20 rzutów – Nie umiem łowić albo książki kłamią – stękam szarpiąc się z zaczepem. Wyszarpałem niezły kawał drzewa, na szczęście woblera nie urywam. Czas na przerwę. Siadam, jem kanapkę w towarzystwie kaczki. Wiem, że nie jest bezinteresowna, przyleciała trochę podjeść. Uległem i częstuję towarzyszkę. Nie radzi sobie z większym kawałkiem bułki, hałasując przy tym straszliwie – Ej, piękna nie zapominaj, że ja tu na pstrągi przyszedłem – na do widzenia jeszcze raz mocno uderzyła w taflę skrzydłami i poleciała.
- Miejscówka na dziś na pewno jest spalona – myślę rzucając dla rozprostowania pętli na szpuli. Standardowa procedura - przytrzymuje w nurcie i … uderzenie. Siedzi, szybki hol i młodzian wraca do dołka, ale jak to tak ? Przecież zrobiłem wszystko co można było, aby spłoszyć stąd rybie stworzenia. Może go wkurzyłem, że mu ten kawał drzewa z wody wyjąłem, albo, że na chwilę zająłem się kaczkami. Może to jest recepta?


kolor fluo - pstrąg

Sprowadziłem się na ziemię i idę kawałek niżej na „chamską prostkę” . Dlaczego właściwie prostki są chamskie ? Ja je lubię, wyjąłem z nich więcej ryb, niż z tych bankowych, klasycznych, głębokich zakrętów. I znowu zamiast całą uwagę skupić na woblerze w wodzie analizuje język polski i wędkarskie związki frazeologiczne. Myślę, że jakby ktoś kiedyś spisał przemyślenia samotnych nad wodą pstrągarzy, mogła by z tego wyjść niezła kontynuacja „Dnia Świra”, a może po prostu mam taki dzień. Przystaję na kolejnej miejscówce, oczywiście na prostce, pod przeciwną burtą widać wyraźnie schowane pod wodą drzewo. Już jakiś czas temu zmieniłem wabik na większy i teraz kombinuje jak to miejsce ugryźć. Stoję na wysokiej skarpie usłanej grząskim błotem – To najgorsze na świecie miejsce do podbierania ryby, ale będę się martwił jak już coś zapnę – podpowiada mi sumienie. Wobler poleciał pół metra za zatopione drzewo. Podnoszę kij by przeprowadzić go nad przeszkodą i dostrzegam jak coś bardzo energicznie podnosi się do mojej przynęty. Pstrąg chwyta pewnie sztuczną rybkę rozbryzgując widowisko powierzchnię wody. Właściwie sam się zaciął, widziałem go i wiem, że nie ma żartów. Amerykaniec śmiało wygina się w kierunku wody, upewniając mnie w przekonaniu, że po drugiej stronie żyłki wisi mój życiowy rekord. Najpierw w prawo, potem w lewo, potem w kółko, co jakiś czas przygrywa hamulec w kołowrotku i powoli dociera do mnie, że zbliżamy się do finiszu. No właśnie. Podbierak? Jest w domu i tak byłby za krótki. Ryba jeszcze próbuję ucieczki w wystające z lewej strony pnie i wiem, że teraz moja kolej. Muszę to zrobić szybko, jak chcę by ten rybek w dobrej kondycji wrócił do wody. Siadam na błocie i zjeżdżam do wody, wiem, ze pode mną jest jakieś 70-80 cm wody. Nie mam woderów, na razie nie martwię się… niczym się nie martwię. – Teraz to się możesz nawet spiąć i tak po Ciebie pobiegnę – uśmiecham się do siebie. Ryba jeszcze próbuje, ale pewnym chwytem biorę ją w rękę i odwracam się w kierunku burty. Kładę kij i rybę na kępce zgniłej trawy. Gramolę się na brzeg. Ciężkie spodnie, wysoka burta ale kilkanaście sekund później wypinam rybę. Przystawiam kij, nie wiem, gdzie mam miarkę. Nie ważne, robię znak na wędce i dwie szybkie foty. Gdzie ja Cię wypuszczę ? Mijam kilka drzew i 10 – 15 metrów dalej mam wygodny brzeg. Wkładam rybę do wody, widzę, że jest zmęczona, ja też, ale cóż to jest przy uczuciu które mi towarzyszy, uczuciu spełnionego marzenia. Po minucie pstrąg jest już w pełni gotowy by wrócić do siebie, puszczam jego ogon i pół głosem mówię – Dzięki Stary.


pstrąg Kamil Mazur

Biorę kija i siadam na kawałku suchej ziemi. Musze ochłonąć, ocieknąć i chwilę po prostu się tym czasem nacieszyć. Warto było. Miałem tego wieczoru być na koncercie - 30leciu swojej ulubionej kapeli, a jakaś wewnętrzna siła zaciągnęła mnie nad rzekę. I obym tylko tej wewnętrznej sile mógł ulegać częściej. Aha, ryba ma 51 cm, kupiłem też odpowiedni podbierak dla rybiego i swojego dobra.

autor: Kamil Mazur

skomentuj artykuł na forum

Zobacz też:
jak złowić pstrąga
woblery na pstrąga
obrotówki


Zgłoszenie nadużycia
Temat zgłoszenia
Opis problemu:


Zgłoś nadużycie

Udostępnij ten artykuł:
Facebook Google Bookmarks Twitter LinkedIn

Oceń artykuł
koronka1koronka2koronka3koronka4koronka5

polecane dla Ciebie

Artykuły

multiplikator casting na sandacza
multiplikator casting na sandacza
Na sandacza czekałem dwa dni. Na pierwsze branie podobnie. Codziennie oglądałem masę przedziwnego sprzętu wędkarskiego; poznałem też wielu wspaniałych wędkarzy. Spędziłem tydzień z wariatami, którzy bardzo kochają łowić ryby. ...
lipień na spinning
lipień na spinning
Przygotowania docelowego miejsca wyprawy zajęły mi sporo czasu. Miotałem się między jednym regionem Norwegi a drugim. Raz mi przypadła do gustu niewielka malownicza rzeczka innym razem miałem w planach zapolować na wielkiego lipienia innym ...
sandacz w czerwcu
sandacz w czerwcu
Nadszedł w końcu ten jakże długo wyczekiwany przeze mnie czas, okres wymarzony nie tylko dla mnie, ale i wielu przedstawicieli naszego „gatunku”, ogarniętych ciekawą chorobą - stizostedionozą. Większość z nas wyczekuje tej ...
wędka spinningowa na okonia
wędka spinningowa na okonia
Wędka na okonia to temat, który wałkowany jest przez wędkarzy od bardzo długiego czasu. Mocno generalizując w we współczesnym wędkarstwie dominują dwie grupy wędek okoniowych. Po pierwsze mamy do czynienia z ultra delikatnymi kijami ...
jacek karczmarczyk przewodnik wędkarski
jacek karczmarczyk przewodnik wędkarski
Chcesz odkryć tajniki wędkarskiego sukcesu, nauczyć się nowych technik połowu i przeżyć niezapomnianą przygodę? Jako doświadczony przewodnik wędkarski, oferuję kompleksowe wyprawy i szkolenia, które nie tylko pozwolą Ci złowić rybę ...
jak łowić szczupaki
jak łowić szczupaki
6 lat wyjazdów do Szwecji cz.1 6 lat wyjazdów do Szwecji cz.2 Rok czwarty Rok czwarty okazał się przysłowiowym rokiem konia. Po dwóch dniach podróży i dojechaniu na miejsce nie wytrzymałem, i od razu ...
boleń na woblery
boleń na woblery
Coś niesamowitego i magicznego zarazem jest w poznawaniu nowych metod i technik łowienia. Wyjątkowy smak sukcesu, który buduje się zaraz po zdecydowanym braniu ryby jest największą nagrodą dla wędkarza, który całe swoje życie ...
łowienie w czasie powodzi
łowienie w czasie powodzi
Wczesna wiosna to okres, kiedy spinningista ma pewien problem, polegający na małej dostępności poszczególnych gatunków tym ryb. Z jednej strony mamy typowe drapieżniki, które będziemy mogli tropić za miesiąc lub dwa, a z ...
15 lat na rynku
Raty 0% PayU PayPo
0.61 s