WARSZTAT SS
W woblerach, w których testowałem rozkład obciążenia wykonywałem rowki pod obciążenie we wszelkich miejscach. Następnie impregnowałem korpusy. Wkładałem obciążenie w poszczególne rowki, składałem w całość za pomocą kołeczków i patrzyłem jak wobler zachowuje się. Ponieważ stelaż nie pozwalał zamknąć woblera to nie było komór powietrznych a woda przepływała przez środek korpusu (przez powstałą szczelinę). Warunki były identyczne dla każdego woblera i mogłem zauważyć wpływ obciążenia. Być może niektóre małe niuanse mogłem nie zauważyć, ale w początkach nauki taki wobler jest wystarczający.
Takie są moje poglądy. A że czasy dzisiaj niebezpieczne to na wszelki wypadek z nimi nie zgadzam się :-).
Takie są moje poglądy. A że czasy dzisiaj niebezpieczne to na wszelki wypadek z nimi nie zgadzam się :-).
| Cykadass: |
| W wykonywaniu woblerów ze sterem istnieje jeszcze jeden termin, o którym się nie wspomina, albo mimochodem (Mimochód - zaklepuję tą nazwę dla pewnego woblera!, ha, ha, bo Harpagan już poszedł w…)… To bierna „pozycja pływalności” w stosunku do lustra wody… Tu także istnieją pewne wymagania, którym należy zadośćuczynić, ha, ha… Pomijając ryby, których te „pozycje” dotyczą, a także celowości takiego zabiegu, należałoby chociaż wspomnieć, jak pływa, czy tonie wobler… Horyzontalnie, głową w dół, czy w drugą stronę… No bo, załóżmy… Ktoś chce (albo ryba), aby wobler bardzo drobił w czasie ściągania i w pozycji horyzontalnej bardzo lusterkował w czasie pauzy, podczas opadu… I co wtedy? Ha, ha… |
Na szczęście nie mam takich problemów :-). Rozpatrywałem jedynie woblery pływające :-).
Pewnie kiedyś przyjdzie pora na nie.
No, między ledwo, ledwo pływającym, a ledwo, ledwo tonącym, albo neutralem, ha, ha, są minimalne różnice i zmiana kotwiczki, albo kółka łącznikowego wystarczy na zmianę pływalności i nie zmienią się przy tym aż nazbyt widocznie parametry pracy… Nigdy nie lubiłem ping-pongów, bo zawsze się bałem, że taki wobler wyskoczy mi z wody, gdy przerwę zwijanie żyłki… Niemniej jednak takie woblery także znajdują zastosowanie do pewnych metod, ale trzeba wiedzieć do czego i jak… No bo tak naprawdę, to w ogóle trzeba wpierw wiedzieć „do czego i jak”, a dopiero póżniej robić przynętę…
No i seria turbinkowych dziwaków... Może "współczesne" np. szczupaki, bolenie by to łykały... Kto wie... Kiedyś łykały... Ale "kiedyś" prawie wszystko łykały... Tak, jak i ja... Różne rzeczy się łykało, ha, ha... (Przeżyłem, bo nie dałem się wyholować, ha, ha...Wolałbym śmierć, niż buzi, buzi od jakiegoś pedała, ha, ha...).
Dwa płetwale (dobra nazwa dla woblera). Kotwice kiedyś należało szanować i ostrzyć...
No bo dawały się naostrzyć.
No bo dawały się naostrzyć.
Bardzo dużo eksperymentuję, używam różnych materiałów i wszelakimi sposobami wpływam na pracę różnych przynęt… Dla mnie „przynęty z duszą”, „sposoby prezentacji” i „wiara w przynętę”, to mity… Choć w części, jako „dodatek filozoficzny” i farmakologiczne placebo mogą zadziałać i przynieść chwilową ulgę… Z skrzynką narzędziową i zestawem odpowiednich farb w plecaku „obławiałem” kilkusetmetrowe rynny, opaski, szedłem wzdłuż górskiej rzeki. Całymi dniami, to tak na marginesie… Aby porównywać, zmieniać, udoskonalać, wyciągać wnioski itd.
| Cykadass: |
Przybywa nieustawionych woblerków... |
Sławku tyle czasu szukałem swojego pudełka, uffff a ono cały czas u ciebie. POzdrawiam
W tym samym pudle, to my razem możemy wylądować, za np. sianie wrogiej propagandy... Ha, ha...
Dziś dałem radę ustawić tylko Strzygi... Za dużo jeszcze płynie, jak to mówił pewien kolega, farfocli (także dobra nazwa dla przynęty, może raczej nie dla woblera, ale dla gumy, ha, ha...)...
