Boleń Bobru 2009. Czyli jak przetrwać deszczowe noce.

Z wielkim trudem, ale się udało. Powodziowa woda ustąpiła, chmary komarów odleciały i nastał odpowiedni czas, aby nad brzegiem rzeki rozbić namioty. Czwarty września wyznaczony został na pierwszy dzień naszej boleniowej wyprawy.

Na miejscu pierwsza pojawia się grupa warszawska. Bogdan, Sylwek, Bartek i Remik przejechali ponad 450 kilometrów, aby móc choć kilka godzin przegadać o boleniach łowionych nad Odrą. To nie małe doświadczenie dla nas wszystkich. Podpatrzeć nowe techniki, innowacyjne przynęty i posłuchać o odrzańskich Bolkach. Po kilku chwilach pojawia się wesoły samochodzik, dowodzony przez Łukasza „Czarnego”.
Pierwsze powitania i wymiana poglądów dotyczących tajemniczej dla wielu wody. Pierwszy do Wędki startuje Łukasz „Dero”. Kiedy my jeszcze zajęci jesteśmy rozbijaniem obozowiska, on już rzuca – wita się z wodą. Piękny to widok, kiedy młody chłopak nie może powstrzymać się przed dotknięciem zimnej wody i wykonaniem pierwszego długiego, boleniowego rzutu.

Pojawiają się następne ekipy. Kolejno Jacek, potem Adam, Dawid i Kuba. Sławek oczywiście pomylił rzeki. Zadzwonił do mnie i pyta dlaczego nas jeszcze nie ma. Czekał na nas i łowił. Przy okazji trafił szczupaka i kilka okonków.

Kiedy jeszcze przygotowywałem się do wyjazdu, rozmawiałem z Maciejem. Umówiliśmy się na wspólne łowienie Bolków. Tak zrobiliśmy. Skradając się do wybranej miejscówki opowiadałem Maćkowi o tutejszych rapkach. Kiedy wykonał pierwszy rzut, widziałem w jego oczach wędkarską złość. Po chwili pierwsze branie. Spadł.
- Maciej, tnij ostro. Co ty kurczę, dalej na okonkach jesteś? Wal w tubę ile sił. To duża i cwana ryba.

Za chwilę następne branie. Tym razem Maciek ostro zacina i rozpoczyna holowanie Bolka. Już wtedy widzę, że to ładna rybka. Zza krzaka wyłania się Bogdan i daje młodszemu koledze cenne wskazówki oraz uwagi. Boleń ląduje w rękach szczęśliwego wędkarza. Oficjalne mierzenie przez Bogusia (robi miarę bardzo dokładnie, bowiem za największego bolka została przewidziana nagroda). Grube 72cm kwadratowego bolenia. Piękna, jesienna ryba. Gratulacje!

Wracamy do obozu i chwalimy się fotkami pięknej ryby. Super sprawa. Dobry początek.

Najbardziej chyba oczarowany rzeką jest Sylwek (Żeglarz), który rozbija swój namiot tuż nad brzegiem, dosłownie kilka metrów od świetnego miejsca. Co kilka chwil wybiega do góry, aby opowiedzieć, co on tam ciekawego na dnie odkrył. Odpalając nerwowo papierosa mówi:
- Ale tam kurka jest dół, a tam żwirowa przykosa, a tam nurt. Ale woda, ja pierdzielę.

Po krótkiej relacji ucieka łowić dalej. Zmienia przynęty i techniki. Jest zafascynowany. Obrał taktykę dokładnego obłowienia swojej jamki. Rzucał tam wszystkim - od paprochów, do grubych i ciężkich woblerów.
Zapada zmrok. Opowieści snuły się do białego rana. Było o rybach, o wodzie, o życiu. Fantastyczna, wędkarska noc. Troszkę zaczął rozpędzać nas padający deszcz. Po długiej, sześciogodzinnej podróży, byłem już zmęczony i postanowiłem sprawdzić jak tam jest w moim śpiworze. Zasypiając słyszałem na przemian chrapanie Bogdana i mocno padający deszcz. Pamiętam, że miałem fantastyczny sen. Brodziłem Kwisą i łowiłem pstrągi. Czułem doskonale, że moje nogi są kompletnie mokre. Kiedy przebudziłem się nad ranem, stwierdziłem, że namiot przemaka i bezpośrednio na śpiwór leje się woda. Stąd ten sen, piękny i bardzo mokry.

Drugi dzień. Smaczek wspólnie z Żeglarzem testują Shimanowską złotą perełkę na okoniach. Sylwek nie wytrzymuje. Zakłada swój standardowy zestaw jerkowy i łowi pięknego szczupaka. Dobre 76 cm, a według niektórych nawet 84cm. Przepiękna ryba uwieczniona na 3 sekundowym filmie, zamiast na jednym dużym zdjęciu. Szkoda, ale i tak bywa. Tego dnia padają jeszcze bolenie. Kredek łowi w swoim ekspresowym stylu, a Sławek po pstrągowemu na tajne woblerki i cykadki. Pogoda tego dnia nie rozpieszczała. Wiatr, deszcz i bardzo zmienne ciśnienie. Ale na przekór teoretykom „wyżu i niżu” bolenie skubały całkiem, całkiem – tyle, że trzeba było nieco inaczej prowadzić niż ekspresem.
Namioty rozbite były tuż przy świetnej miejscówce, gdzie każdy z nas mógł przetestować ogromny zapas przynęt i sposobów łowienia kompanów z naszego spotkania. Były koguty w teorii, pojawiły się ekspresowe woblerki. Smaczek opowiadał o słynnym ołówku. W jednym miejscu łowiliśmy okonie, szczupaki... i suma.
Dero postanowił odebrać Maćkowi jego Mojo Bassa. Kijek do drop shota i do 14 g, czyli tzw. wykałaczka. Założył 20 gramową główkę i do tego gumę. W drugim rzucie......... a zresztą Dero dokładnie sam opowie:
- Biorę kijek, wrzuta w dołek. Podbicie, opad, podbicie, opad. Puk. Tnę i siedzi. I jazda. Jedzie na kilkanaście metrów.

Podbiegają do Łukasza wszyscy z naszego obozu. Wymieniamy wszystkie gatunki ryb żyjących w polskich rzekach. Po kilku minutach Dero samodzielnie ląduje suma. Gratulacje i obowiązkowe uczczenie świetnego wyniku i kunsztu łowcy. Piękne zakończenie dnia.

Konwencja wyprawy namiotowej bardzo przypadła nam do gustu. Już dziś wiem, że następny wyjazd będzie organizowany właśnie w taki sposób. W końcu jesteśmy pasjonatami wędkarstwa, a obok wędkarstwa zawsze jest ognisko, kiełbaski, pieczony szczupak z folii, namioty, komary i sami wiecie co tam jaszcze. Zapraszam wszystkich na kolejny wyjazd - nie ważne gdzie i kiedy będziemy go organizować.

Remigiusz Kopiej
Corona Fishing.pl

skomentuj ten artykuł
 

Przeczytaj więcej:

Łowienie boleni
Boleń na spinning
Boleń - techniki i sprzęt

Zobacz też:
Przynęty boleniowe
Przynęty spinningowe